Nu in het theater, Christel de Laat
Christel de Laat hoorde bij die kinderen die niet konden aangeven wat ze later wilde worden. Niet omdat ze het niet wist, maar omdat ze alles wel wilde worden, alles vond ze leuk. Ze zag zichzelf elk beroep wel uitoefenen, zelfs het Paus-ambt leek haar tof. ‘Hoe wilt u communiceren? U spreekt geen Latijn!’, zei het Vaticaan. ‘Nee, maar ik ben goed met mijn handjes en in geluiden,’ antwoordde ze.

Hoe sterk zij ook dacht dat ze elk beroep uitoefenen kon, de wereld dacht daar anders over: ‘U past niet in ons team, u past daar niet in.’ ‘Ook niet overdwars of van links erin of als dat suftrutje en die slapjanus eruit gaan?’ Op die laatste vraag kreeg ze zelden antwoord.

In haar eerste show laat Christel zien hoe ze wel ingepast had kunnen worden. Niet gangbaar, niet logisch, soms ongehoord, maar wel verschrikkelijk gezellig en grappig.

Na deze avond past u ook veel meer dan u dacht.